W getrach nie rokujesz

W latach 90. getry oznaczały jedno: koszmar. Rytuał wyciągania ich z reklamówki i ubierania na siebie był  dla mnie tym, czym dla gladiatora ostatnie chwile przed walką. On wychodził na amfiteatr, ja wychodziłam na salę gimnastyczną - oboje po to, by walczyć. Różnica polegała na tym, że ja zawsze się poddawałam. Zarówno w podstawówce, jak i w liceum byłam niewychowana fizycznie a skrót W-F na planie dnia nieodwołalnie psuł mi humor. Miałam jednak to szczęście, że nauczyciele wykazywali się zrozumieniem dla mojego braku kultury fizycznej i tolerowali moją barbarzyńską ignorancję wobec takich atrakcji jak skok przez kozła, aerobic czy bieganie. W końcu sport stał się dla mnie synonimem czegoś nudnego, zbytecznego i nieprzyjemnego, i czego obecność - w moim dorosłym życiu - starałam się ograniczać do minimum. Rok temu jednak skala mojego zaangażowania w temacie sportowym sięgnęła maximum. Ukończyłam kurs instruktorski pilatesu i założyłam swoje studio pilatesu pod nazwą Boso ale w getrach :) Getry zaś zaczęły symbolizować małe zwycięstwo i dużą zmianę w moim życiu :)

Powyższy scenariusz mógłby jednak zostać zrealizowany w inny sposób - nauczyciele mogliby nie być tak mili a wspomnienie zajęć W-F mogłoby okazać się największą traumą dzieciństwa... Nie jest to niemożliwe i wiem, że negatywne scenariusze stają się udziałem wielu dzieci.

Przywołałam moje wspomnienia z wuefu na okoliczność akcji autorstwa AKADEMII PRZYSZŁOŚCI, która stawia sobie za cel przeciwdziałanie dołowaniu dzieci w szkole i chce realizować ich marzenia. Każde konkretne marzenie ma swoją cenę i szansę na to, że się spełni. 

Klikajcie, w imię nieudanych skoków przez kozła - jeśli zdecydujecie się pomóc, Wasze wsparcie będzie jak trampolina, dzięki której niejedną przeszkodę uda się przeskoczyć :) Dołączyłam do akcji wraz z innymi blogerami dzięki Zuchowi :)

Poniżej filmy zapoznające z akcją :)